Ne olmalıydı biliyor musun? Acemi kalmalıydım seni tanıyana kadar, gözü açılmamış sığırcık yavrusu misali. Güzeli ve çirkini sende tanımalı, acıyı ve tatlıyı sende tatmalıydım. Tecrübe sahibi olmama sebep olan yaşanmışlıklarım eksik kalmışım hissi yaratıyor şimdi bende.

Sana kadar acemi kalmalıydım.

Sonuna kadar sende kalmalıyım.

İlk öpücük, ilk seks değil derdim bu arada. Mesela ilk içkimi seninle içmeyi, ilk sarhoşluğumda beni tuvalette kusturanın sen olmasını isterdim. İlk tanıdığımda bir babayı kaybetmenin acısını, sen olmalıydın beni teselli etmeye çalışan acımı dindiremese de yanımda durman.

İlk uykusuzluğum, ilk iştahsızlığım olsaydın.

İlk kavgam, ilk yorgunluğum olmalıydın.

Orhan Veli şiirleri okuduğumda, hele bir de Müşfik Kenter'in sesinden dinlediğimde ağlamaklı olduğumu ilk sen görseydin.

Sana yazsaydım ilk aşk mektubumu, senin için ritmini bozsaydı kalp atışlarım.

Yok yok düşünüyorum da ne kadar çok yaşamışım senden önce, şimdi hepsi bir çocuğun elinden çıkmış kaba saba çizimler, tutunamayan bir yazarın tutulmayan kitap taslakları gibi görünüyor baktığımda.

Bakmıyorum ama artık senin olmadığın hiç bir yere. Ben senin yürümekte olduğun yoldayım, o yolda oyalanmaktayım, gel biraz daha, ben buradayım hala. Birbirimize çok kez seslendik belki de kim bilir ama duyuramadık ama durmadık... Mesafe uzun aramızdaki, sesler çok sağımızdan solumuzdan, arkamızdan. Hepsini susturacağız, yalnızca birbirimizi işiteceğiz, söz veriyorum sana. Ben bakmıyorum arkama, sen de bakma. Ben geliyorum, sen beni karşıla.