Boyumuzdan Büyük Pabuçların Üzerinden Bakardık Dünyaya

büyümeye özenmekti çocukluk...
boyumuzdan büyük pabuçlarının içinde annemizin
boyumuzdan büyük düşler kurardık...

sonra
bir baktık
tıpatıp oluyordu artık o topuklu pabuçlar ayaklarımıza
ama hiç sinderella olmuyorduk biz..

büyümüştük sadece
ve "büyük" olmak
boyumuzdan büyük pabuçların üzerinden göründüğü gibi değildi
anladık...

boyumuzdan büyük düşlerimiz
boyumuzun minicik olduğu yıllarda kaldı...
artık
ayağımıza tıpatıp uyan topuklu pabuçlarımız
ve güdük hayalciklerimiz vardı...