Kalemin işi yazmaktı...Söz bildirmek,göz görmek,idrak ise, düşünüp anlamaktı...

Kalemin yazmayışı,sözün sükutu,gözün fersizliği,idrakin dumura uğraması;bu günkü şikayetler evreninin sonsuzluğunu yarattı.

İnsan ve toplum içmediği,tatmadığı şarabın sakisi ve yasaklayıcısı;üstelik  sarhoşu... Akıl ifsad etmiş,müfsid bir bezirgan...Duygular recm edilmiş,hislenmek,hayal etmek yasaklanmış...

Aşikarane ve saklı günahlar cennetindeyiz çoktan, topluca cennetliğiz...

Kalem intihar etti bıldır,gözlere mil çekildi,sessiz bir uçurumun dibindeyiz,delirdik; zavallı Mecnun’un sevdasını,Kerem’in yandığı ateşi çaldık,hep o bizdik,dedik elin deliliğini,çılgınlığına kadar çaldık...

İnanmış insanların çilelerini çaldık,utanmasak; Yusuf değildi kuyuda ki,bizdik diyeceğiz..Züleyha adlı yosmayı koynumuza alacaktık...

Çocukların büyüyüceği günleri,kış yılgınlarının baharını,bademlerin açacağı çiçeği çaldık;sakın ola bize hırsız demeyin,nedir o çapulcular ki,işte bakın, ruhları cebimizde...

Çok zalimden daha zalimdik,ses etmezdik olana bitene...Zalimin son nefesinde,ona tasta su ulaştıran,bizdik...

Para,daima kazanmak,daima güçlüden yana olmak,sinsilik,riya aynamızda gördüğümüz tanrımızdı,kulduk onlara...

Gölgemiz kuzuların yoncasını,yayılacağı çimlerin üstüne düştü,gövermeden sarardı,güller kızarmadı,kokmaz o yüzden...

Nelere sebep olduk,kim bilecek,kim isyana,kim kıyama kalkacak..?

Tanrının ve insanların yasasına kafa tuttuk,şeytan bile bizden kırk konak ötede gider,birde onun üzerine attıklarımız iftirlar yokmu;korkarım, kıyametta bizden davacı olacak,iblisliğinden bin pişman..

Yeryüzüne fitne saldık,kaleme onun iradesine  muhalif olduk,sözü mazluma çemkirme,azar olarak kullandık,gözü kem ettik, idrak’i  ise sürgün ettik...

Sonra oturduk aman diledik göklerden,vermediğimiz seslere sada bekledik sonuçta kötü ettik;binlerce yıllık mesafeli bir derinliğe yuvarlandık...

Elimizde bir tek iple kaldık,kurtulmanın yolu tekrar insan olmaktan geçer,insana tekamül etmek gerek...

Ve biz, çok kötü maymunlardık.