Hepinizi tanıyorum. Kiminizi ismen, kiminizi cismen kiminizi de ruhen. Sözcüklerinizi biliyorum, birazdan dudaklarınızdan birer birer dökülecekler. Kıvamlarını tahmin edebiliyorum. Hanginizin hangi dili konuştuğunu yabancı dil bilmeden kültürel anlamda, harika denebilecek ölçüde anlayabiliyorum. Tek derdim konuşamıyorum.Çamur gibi sözleriniz, bulaşık, siyaha çalan kahve, yapışkan, soğuk.
Çamurlarınıza battım, çıktım. Yüzümü gözümü yıkadım ama tuttum nefesimi,yutmadım bir parça dahi. Çünkü ben sizi tanıyorum. Ama siz beni tanıma şerefine nail olamadınız ne yazık ki. Ki tanısanız benim çamurdan yeniden yaratıldığımın farkına varırdınız. Sizin sözcüklerinizi ben cümle yaptım, kendime kattım, sizi anlattım size, anlamadınız beni yine de. Ben çamurdan yaratıldım. Ve seni tanıyorum, ve seni anlıyorum, ve sana anlayış gösteriyorum. Ve seni onaylamıyorum.
Seni ve diğerlerini anlamaya çalışmam sana ve diğerlerine teslim olduğumu mu düşündürttü sana? Düşünme. Dudaklarının kenarındaki çamuru temizle. Zihnini boşalt üzerime boşalmaya kalkışmadan önce. Zihnin izbe, havasız ve rutubetli, orada küf kokuyorsun, solumaya korkuyorsun. Özgür bırak kendini, dürüst bırak kendini.
Ben seni ve diğerlerini görüyorum. Çok mu masum bakıyor gözlerim. Daha yakınıma gel, bir daha bak. Bak, gördün mü şimdi gözlerimin içerisindeki özgür kalmış seni. Hepinizi tanıyorum, çamurlarınızı biliyorum. Beni rahat bırakın. Zihninizi bana değil, benle doldurup gizlemeye çalıştıklarınıza boşaltın. Beni özgür bırakın. Ellerinizi de gözlerinizi de sözlerinizi de benden uzak tutun. Bana tutunmayın.
Gerçekten o kadar masum olabiliyorum ki kimi zaman, ben dahi şaşakalıyorum bu kadar inandırıcı olabildiğime. Ben sizin yalancınızım, ben sizin yalanınızım sadece. Hayaliniz, merakınız, limanınız, keşkeniz, gelmeyecek olanınız, tanığınız, tanımadığınız, ikinci eviniz, beceremediğiniz devriminiz, hikayeniz, yinelediğiniz...
Ben ve sen
Ben ve benim gibiler ile sen ve senin gibiler. Özneler yok burada. 'Ben ve sizler' kaç farklı hayat barındırıyor kim bilir içerisinde. Kim bilir aynı kaç sözcük farklı kaç cümle oldu. Kaç tane ben yeniden yaratılana kadar masum baktı ikinci tekil şahıs zamirine, kaç tane çamurlu sözcük birincinin gözünden gösterdi aslını izbe zihinlere.