Ağzımda berbat bir kül tadı var uzun zamandır dedi kadın... Ne yaparsam yapayım kurtulamadığım. Sırf bu tat yüzünden mantı yemiyorum örneğin. Düşünebiliyor musun? Ben, mantı ve yememek!  Aynı cümlede... Sırf bu pis kül tadı ile...

sen bana uzaksın adam ben sana yasak... boğazımda düğümlü yasaklı kelimeler... nefes alamıyorum düğümlerden... yüreğim taşlaşıyor gün gün adam... taşlaşıyor gün gün nefessizlikten içimde biriktiriyorum seni, sana hislerimi sarfedemediğim...

Bir mektup satıcısıyım ben...  ısmarlama mektuplar yazan bir sözcük cambazı... Böyle bir meslek var mıydı? Ben mi icat ettim?  Bilmiyorum, hatırlamıyorum...  pek önemi de yok zaten...  ama beni bu işi yapmaya iten sebebi...

Biz yolun sonuna geldik. o kadar emek verdiğim, hayaller kurduğum, bütün aşkımı yoluna adadığım adamdan vazgeçiyorum artık... kronik bir sorun halini aldı yaşantımız... , öyle ki; ben sürekli hadise çıkaran, arıza yaratan kadın ...

Seni seviyorum Adam Aksi elimde değil... VAZGEÇ / İMKÂNSIZ / OLMAZ sözcükleri yankı yapıyor kafamın içinde lâkin sol yanım umursuyor mu sanki?.... Vız gelip tırıs gidiyor yüreğime kafatasımın iç duvarlarına çarpa çarpa yankılanıp...

Deli Aşık, senin sadece beni sevmeni seviyorum ben biliyor musun? Öyle bir ben ki senin sevdiğin, aslında benim de hep olmak istediğim ama olamadığım kadın o gözünde büyüttüğün. Buna sebep seni hayatımdan söküp atamayışım belki. Aslında...

Kadere inanmıyorum... Önceden, biz doğmadan yazılıp hazırlanmış bir hayatı yaşamakta olduğumuz fikri anlamsız geliyor bana. Ancak doğduğumuz andan itibaren geleceğimizi etkileyecek yaftalarla yaftalanıp durduğumuzu da düşünmeden edemiyorum....

Boyumuzdan Büyük Pabuçların Üzerinden Bakardık Dünyaya büyümeye özenmekti çocukluk... boyumuzdan büyük pabuçlarının içinde annemizin boyumuzdan büyük düşler kurardık... sonra bir baktık tıpatıp oluyordu artık o topuklu pabuçlar...

Hayatıma girdin ansızın... Evet sen seçmemiştin girmeyi, öyle gerekti, öylece kendiliğinden oluverdi... Lâkin şimdi istesen de çekip gitmeyi... Bırakmam... Bırakamam seni... Evet sen bilmeden hayatıma girdin ansızın... Şimdi boşa çabalama...

Törelere kurban edilip kurşunlarla, yağlı urganlarla hayattan siliniyordu  evlere hapsedilip 'sen anlamazsın, işini gör”lerle köle yerine konuluyordu  şirketlerde sırf erkek diye onun hak ettiği makama haksız terfi edenlerin emirlerine...

Kütüphanesinde bir kitap ilişti aniden gözüne kadının... Nasıl da unutmuştu o kitabı başlamıştı bir heyecanla okumaya ve bir gecede yarılamıştı.. sonra ard arda gelen bir kaç telaşlı hadise unutturuvermişti işte hiç yarım kitap bırakmak...

Bir gün bir şiir okuyorsun ve hayrete kapılıyorsun.. Bir başkası olamayacak ölçüde sensin o şiir.. Dize dize sen dizmişsin sanki yaşadığın aşkı kelimelere...  Senin çektiğin özlem ifade edilmiş, senin çektiğin acılar yansıyor...